روزهای بیست وَ یک سالگی

* بسم الله *

چون دوست ، دشمن است ؛

شکایت کجا برم ...

- هیچوقت فکر نمیکردم مصداق این بیت بشم ...

غمی هست روی قلبم که داره سنگینی میکنه ، بغضی هم هست که نمیشکنه ...

و بین همه اینها امان از استیصاال ...

یعنی موقعی که نمیدونی باید چیکار کنی ؛

همه کوله بارتو بزاری زمین و بری ، بدون هیچ وابستگی به گذشته ...

یا اینکه بمونی به امید معجزه ...

این روزها نیاز دارم با خدا خیلی مفصل حرف بزنم و نقشه زندگیمو باجزئیاتش برام ترسیم کنه ...

انقددرر پبچیده شده زندگی کردن . مگه نه اینکه ما نسل آخرالزمانیم ؟!

برا روزهایی که آرامش داشتم چقدر ناشکری کردم ...

- چقدر آه هست تو نفسهام -

- ای کاش خدا کاری کند ...